Αυξάνεται ο κίνδυνος λοίμωξης στην πρωτογενή ολική αρθροπλαστική ισχίου μετά από ενδαρθρική έγχυση στεροειδούς;

Clin Orthop Relat Res. 2012 May 19.

Meermans G, Corten K, Simon JP.

Η ενδαρθρική έγχυση στο ισχίο γίνεται για διαγνωστικούς και θεραπευτικούς σκοπούς. Οι βλάβες του αρθρικού χόνδρου και ο αυξημένος κίνδυνος για μόλυνση της πρόθεσης στην ολική αρθροπλαστική ισχίου έχουν αναφερθεί ως πιθανοί κίνδυνοι μετά από τέτοιες εγχύσεις. Εντούτοις, η βιβλιογραφία περιέχει αντιφατικές αναφορές για τον αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου. Έτσι, ο σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η διερεύνηση του πιθανού κινδύνου μόλυνσης της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου μετά από έγχυση με στεροειδές.

Ανασκοπήθηκαν αναδρομικά τα αρχεία 175 ασθενών στους οποίους έγιναν ενδαρθρικές εγχύσεις στεροειδούς κάτω από αυστηρά άσηπτες συνθήκες, με πλάγια προσπέλαση, και οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα ενός έτους πριν την ολική αρθροπλαστική ισχίου. Οι ασθενείς αυτοί συγκρίθηκαν με άλλους ασθενείς της βάσης δεδομένων, στους οποίους δεν έγινε έγχυση με στεροειδές.

Δεν διαπιστώθηκαν διαφορές στο ποσοστό των εν τω βάθει και επιπολής λοιμώξεων μεταξύ των δύο ομάδων. Ένας ασθενής από την ομάδα των εγχύσεων και ένας από την ομάδα ελέγχου παρουσίασαν καθυστερημένη χρόνια λοίμωξη. Σε τρεις ασθενείς από την ομάδα των εγχύσεων και σε έναν από την ομάδα ελέγχου, μία από τις διεγχειρητικές καλλιέργειες ήταν θετική. Πέντε ασθενείς από την ομάδα των εγχύσεων και επτά από την ομάδα ελέγχου εμφάνισαν επιπολής λοιμώξεις. Σε επτά ασθενείς της ομάδας των εγχύσεων και πέντε της ομάδας ελέγχου, παρουσιάστηκε παρατεταμένη ροή από το χειρουργικό τραύμα για περισσότερο από 5 ημέρες. Κανένας από αυτούς τους ασθενείς δεν είχε εν τω βάθει λοίμωξη κατά την τελευταία επανεξέταση.

Οι συγγραφείς της μελέτης συμπέραναν ότι όταν χρησιμοποιούνται αυστηρά άσηπτες συνθήκες, η ενδαρθρική έγχυση στο ισχίο δεν αυξάνει τον κίνδυνο για λοίμωξη σε ασθενείς που μελλοντικά υποβάλλονται σε ολική αρθροπλαστική ισχίου.